تسلیت

ناصر تقوایی بیش از یک دهه بعد از پیروزی انقلاب، داستانی را انتخاب می‌کند که سوژه‌ایمرتبط با مبارزات مردمی و وضعیت مملکت در رژیم سابق دارد. تقوایی هر چند به سیاق اکثرفیلم‌های مرتبط با انقلاب، روایتی از یک قریه دور از مرکز را به تصویر می‌کشد و خواه ناخواه به فیلم وجهی تمثیلی می‌بخشد اما با یک فیلم نامه منسجم و به دور از شعارزدگی سویه دیگری از این جنس سینمایی را پیش روی مخاطب قرار می‌دهد. برخلاف فیلم‌های شعاری ساخته شدهدر سالیان قبل، «ای ایران» فارغ از ایدئولوژی پردازی‌های مرسوم عمل می‌کند و پیش از هر چیز یک فیلم سینمایی درست، هنرمندانه و خوش ساخت است. کنش و واکنش آدم‌ها باورپذیر است و با طرز فکر و میزان آگاهی آن‌ها تناسب دارد. مکوندیانگار سمبل نظام طاغوتی حاکم بر کشور است که به جای حل مشکل، تنها به سرکوب و تهدید مردم می‌پردازد. فیلم البته نهایتاً پیامی ملی گرایانه دارد و چنان که از نامش هم پیداست، آزادی و آبادی ایران را بر هرچیز ارجح می‌داند و شاید همین امر باعث شد که در زمان ساخت، چندان به مذاق برخی گروه‌های سیاسی خوش نیاید. کاری که تقوایی کرد به نوعیبازخوانی قصه انقلاب بود با استفاده از یک داستان تمثیلی و مبتنی بر نظرگاه عامل ستم.حال آن که بیشتر فیلم‌های مرتبط با انقلاب داستان را از منظر مبارزین روایت م تسلیت...